ابراهیم فتاحی – خبرنگار: پرسپولیس بار دیگر در گیر و دار خرید یک بازیکن خارجی دیگر است. مجموع خریدهای خارجی پرسپولیس به عنوان بازیکن و اثری که بر جای گذاشتند نشان می‌دهد که اگر پرسپولیس در تمام این سال‌ها از جذب بازیکن خارجی منع شده بود، قطعا بیشتر به سودش بود و چیزهای کمتری را از دست می‌داد. البته شاید این سخن به مذاق بسیاری هواداران خوش نیاید ولی واقعا از مخالف و موافق یک بحث در اولویت است و آن پرسپولیس است.
هواداران حقایق درباره خارجی‌های پرسپولیس را به‌خوبی می‌دانند ولی بازهم همیشه نگرانی از آینده، باعث می‌شود فشار برای جذب خارجی‌ها وجود داشته باشد. دراین‌بین بعضی برای این‌که از این اصرار عذاب وجدان نگیرند، صحبت از خارجی باکیفیت می‌کنند که در روزهای بهتر از این با دلار زیر یک هزار تومان هم خیلی اوقات افسانه بود.
این روزها در حوزه بازیکن خارجی یک نام بسیار شنیده می‌شود. از طرف یحیی یا باشگاه هم تایید و تکذیب در کار نیست. اصلا معلوم نیست آیا گزینه اصلی اوست یا این‌که پای خدمات دیگری از سوی پرسپولیس به دلال‌های فوتبال در کار است که نام بازیکن خود را سر زبان‌ها بیندازند. به نظر که این آخری منتفی باشد. مسایل که کنار هم قرار می‌گیرد، به نظر یحیی گل‌محمدی برداشتن این مهاجم تاکید ویژه‌ای دارد و برای او جایگزینی هم معرفی نکرده است!
*کیروش تنها برنده قطعی
در این ماجرا کیروش استنلی، تنها برنده قطعی است. او که به‌تازگی ۳۳ ساله شده است یا واقعا به پرسپولیس می‌آید که جفت شش آورده است. حالا اگر خوب عمل کند و تنها مشکلش در یک سال گذشته مرزبان بوده باشد، بلیتش برده است و اگر هم خوب عمل نکند که پولش را می‌گیرد بعدها هم سپاهانی‌ها کلی ذوق می‌کنند که بازیکن نخواسته آن‌ها در حال بستن پنجره پرسپولیس است، چون بالاخره ما راهی برای ایجاد یک شکایت جدید باقی می‌گذاریم. اگر هم اصلا قرار نباشد به پرسپولیس بیاید یا قرار بوده ولی نشود، به‌اندازه کل دوران حضورش در سپاهان برای وی تبلیغ شده است. او تنها طرف ماجراست که ماجرا هر طور پیش برود، بُرد کرده است.
*صرفه‌جویی برای افزایش هزینه
الان این ماجرا یک نکته طنز هم دارد. پرسپولیس با تصمیم هیات مدیره یا وزارت، محدودیتی برای پرداخت گذاشته است. ما برای صرفه‌جویی مالی بعضی خریدها را از دست داده‌ایم. این وقتی معنی دارد که چنین اقدامی باعث نشود درنهایت برای جبران کمبودی که وجود دارد، چند برابر هزینه کنیم که یک خارجی بیاوریم. عقل معاش که این را می‌گوید و البته هنوز درست و حسابی معلوم نیست برنامه گل‌محمدی و باشگاه چیست درحالی‌که بعضی مدعی هستند که توافق با استنلی کیروش تمام شده و مانده است مجوز فدراسیون که می‌گویند این بار برای این‌که می‌خواهد از خود یک تصویر قدرتمند نشان بدهد قصد دارد سر حرفش بماند و برای همین هم بود که از قبل پیش‌زمینه‌اش را آمد که با هرگونه تجمع برخورد سخت خواهد شد.
*فدراسیون و سازمان لیگ حرف‌شان درست است و کارشان خراب
حرف آخر فدراسیون تا به اینجا آن است که پرسپولیس و استقلال تا وقتی بدهی خارجی دارند نمی‌توانند بازیکن یا مربی خارجی جدید بیاورند. هرچند اگر الان واقعا نیاز مبرم به جذب خارجی داشته باشیم، این به ضرر ما است ولی حرف و موضع درستش و درنهایت به سود فوتبال و ما است حالا هرقدر هم که بدمان بیاید. کار درست هم درست است. البته یک نکته کلیدی وجود دارد. اگر فدراسیون فوتبال ایران و سازمان لیگ عُرضه داشتند کار خود را در بخش اقتصادی به‌درستی انجام بدهند و حق فوتبال را بگیرند و تمام اقتدار‌شان برای باشگاه‌ها نبود. اگر آن‌قدر توانایی داشتند که حق باشگاه‌ها را مستقیم یا غیرمستقیم مثلا در حوزه حق پخش می‌گرفتند یا تبلیغات محیطی درآمد عاقلانه‌تری داشت و باشگاه‌ها از آن سهم می‌بردند. اگر تمام دریافتی پرسپولیس از ۵ قهرمانی پیاپی صفر نبود، آیا الان تعهد مالی معوقه به خارجی وجود داشت که این محدودیت شامل حال پرسپولیس شود؟ بله شاید موضع فدراسیون درست باشد ولی ای‌کاش کارشان هم درست بود. پرسپولیس اگر این شرایط را دارد یک دلیلش ناکارآمدی فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ در اداره صنعت و اقتصاد فوتبال در ادوار گذشته است که فعلا ادامه دارد. پرسپولیس از یک‌سو اگر چوب کم‌کاری خود درگذشته را می‌خورد، از طرفی چوب کم‌کاری سایرین را هم می‌خورد.
*بیم و امیدهایی که بی‌جواب است
اگر یک سال پیش صحبت از آمدن کیروش استنلی به پرسپولیس بود اکثریت هواداران پرسپولیس از شادی در پوست خود نمی‌گنجیدند ولی حالا شرایط متفاوت است. با نظریه هر چه یحیی بگوید، جای بحثی باقی نمی‌ماند ولی آن شعار برای بعد آمدن بازیکن است تا قبل از جای نقد وجود دارد ولی این‌طور هم فایده ندارد که مخالف و موافق بدون طرح دلایل و ارائه اطلاعات فقط به هم یورش ببرند.
افت ناگهانی کیروش برای بسیاری باعث نگرانی شده است. از خود می‌پرسند، چه مشکلی داشت که آن‌طور سر زبان‌ها بود و بعد ناگهان اصلا نبود. درباره آنچه برای او و بعضی بازیکنان سپاهان اتفاق افتاد، اطلاعات شفافی وجود ندارد و همین چالش را بیشتر کرده است ولی ممکن است او هنوز بازیکن موثری باشد. موافقان بیش از هر چیز روی این مساله حساب می‌کنند که در مواجهه با چنین گزینه پر ریسکی، یحیی گل محمدی حتما بررسی‌های لازم را انجام داده است. بعضی هم مانند نگارنده این سطور، قبل ورود به این بحث نگران شکایت بعدی است به‌ویژه اگر کیروش طوری نباشد که ارزشش را داشته باشد.
چند ماه قبل صحبت از این شد بود که شاید بهتر باشد بازیکنی مثل شهاب زاهدی برای چنین روزی امیدوار نگه داشته شود ولی خب از یک‌طرف گوش شنوایی نبود و از سوی دیگر علاقه‌ای نسبت به این بازیکن وجود نداشت که بازی نزدیک به شهریار مغانلو را هم ارائه می‌کند. این البته در نوع خود عجیب بود.
*فهرست بلند بالای خارجی‌های بی‌کیفیت، در کنار چند استثنا
پرسپولیس در طول بیش از ۵۰ سال فعالیت خود بیش از ۵۰ بازیکن خارجی داشته است که متاسفانه اکثر آن‌ها بی‌کیفیت بودند. این مساله خاطره بدی به‌جا گذاشته ولی خب ، این هم نمی‌تواند ملاک تصمیم‌گیری باشد ولی باید روی نحوه انجام کار تاثیر بگذارد.
استنلی را قبلا دیده‌ایم و بازیکن بی‌کیفیتی نبود. از طرفی به موردی مانند دیاباته در استقلال برمی‌خوریم که تفاوت فصل قبل او با فصل قبل‌ترش را دیدیم. بازیکنی که از عهده بعضی تمرینات ساده برنمی‌آمد بس که زانوی خرابی داشت ولی با فشار هواداران استقلال چنان قرارداد سنگینی را از استقلال گرفت.
استوکس هم بی‌کیفیت نبود. اتفاقا از باکیفیت‌ترین خارجی‌ها بود ولی اخلاقش طوری نبود که بشود رویش حساب کرد.
آمدن خارجی‌ها به پرسپولیس با بیلی مک کلور نیوزیلندی شروع شد ولی او فقط برای ۵ بازی در این جا بود.
بعد از او آلن ویتل آمد. موبور انگلیسی که در ۳۴ بازی ۱۶ گل زد. اولین مهاجم تخصصی خارجی پرسپولیس، کریستوفر ره بود. مدارک رد و بدل شده بود که دایی اعلام کرد به پرسپولیس می‌آید. فقط یک جای خالی باقی‌مانده بود و کریستوفر با همان مدارک بدون آن‌که حتی به ایران بیاید پولش را گرفت. براندائو، بودیمیر . اوساگونا از دیگر مهاجمان خارجی ناامیدکننده در این اواخر بودند. گادوین منشا حداقل در آسیا خیلی موثر بود و اگر بعضی مسایل را در بیرون زمین نداشت برانکو قید او را نمی‌زد. ذهن تاریخی پرسپولیس روی مهاجمان خارجی که آمدند خراب است ولی خب در میان آن‌ها کسانی مانند ایمون زاید و ابراهیم توره هم بودند. به‌هرحال با چنین میراثی این همه حرف و سخن عجیب نیست.
