این روزها که پرسپولیس، امید را در دل‌ها در سطح آسیا هم زنده کرده است، در این میان لابه‌لای اخبار و حواشی، نکاتی است که بیشتر می‌تواند موردتوجه قرار بگیرد.
به گزارش پرسپولیس نیوز، در بازی اول با التعاون گل زد، بهترین بازیکن زمین شد. و در تیم منتخب روز سوم بازی‌ها قرار گرفت. در پایان روز چهارم هم تبدیل به تنها بازیکن ایرانی شد که با شروع دوباره لیگ قهرمانان در تیم منتخب بوده است. با احتساب برگزاری بخشی از مسابقات در منطقه شرق، اگر شجاع خلیل زاده همین‌گونه ادامه بدهد. احتمالاً در نظرسنجی‌ها یکی از اعضای تیم منتخب رقابت‌ها خواهد بود. البته برای این امر، میزان پیشروی سرخپوشان در رقابت‌ها نیز اهمیت دارد. البته برای این‌که توجه مربیان و کارشناسان فوتبال آسیا نسبت به او جلب شود، همین چند بازی هم کفایت خواهد کرد.
*ماجرای شجاع، مثل علیپور نشود
شجاع خلیل زاده به‌ویژه در دوره‌هایی که در زمین مسابقه با بازیکنان حریف و داور، بحث‌وجدل ندارد بالاترین کیفیت کار خود را ارائه می‌دهد. البته این‌همه برای تعریف و تمجید از او نیست. مساله بر سر قرارداد او با پرسپولیس است. قراردادی که قبل از رفتن به مسابقات، اصرار زیادی داشت که آن را تمدید کند. وقتی به عدم انجام این امر اعتراض کرد، کار به پاسخ باشگاه و علی رغبتی کشید. البته شاید آن مدل واکنش شجاع هم کار درستی نبود. از سوی دیگر صحبت‌های رغبتی در وهله اول، منطقی به نظر رسید. بعضی را هم مجاب کرد. این‌که شجاع در حالی که قرارداد دارد، نباید در آن برهه زمانی که اصرار باشگاه برجذب بازیکنان جدید و رفع کمبودها و نیازها بود، روی باشگاه فشار می‌آورد. در این میان یک نکته وجود داشت که قبل از این هم در مصاحبه‌ها مورداشاره مدیران باشگاه قرارگرفته بود. این‌که وقتی بازیکنی در قرارداد خود بند فسخ دارد، خیلی هم نمی‌شود روی مدت‌دار بودن قرارداد او حساب کرد و مثل این است که قرارداد او، مدت‌دار نیست. با همین استدلال، رها کردن شجاع خلیل زاده یک اقدام پر ریسک به‌حساب می‌آید و دلیل مطرح‌شده رنگ می‌بازد. این‌که یک بازیکنی روی پیراهن تعصب دارد نباید ملاک عمل و تصمیم قرار بگیرد.
بدون آن‌که قصد بزرگ‌نمایی داشته باشیم باید گفت او را نمی‌توان در زمره بازیکنان عادی قرارداد. درباره صحت چنین نظری می‌توانید از خود یحیی که مدافع بود. یا پنجعلی و بیرانوند و حتی سید جلال حسینی بپرسید. به گواه آمار رسمی از بهترین قطع کننده‌ها و توپ‌گیرها در میان مدافعان ایران بود. حتی می‌شود گفت بهترین‌شان بوده است. پس باید درصدی احتمال هم باقی گذاشت که این بازیکن را ببرند و کار به‌جایی بکشد که مجبور بشویم او را از دهان گرگ‌ها بیرون بکشیم.
ممکن است پیش‌بینی‌ها درست از کار درنیاید و یک مدافع از فوتبال ایران در ۳۱ سالگی پیشنهادی بگیرد که صرف کند رقم ۴۰۰ هزاردلاری برای رضایتنامه را هم بدهد. به نظر می‌رسد که این یک ریسک بود. البته تأکید می‌کنیم او دراین‌باره حرفی نزده است. ولی به‌هرحال در ۲ بازی قبلی به شکل خیره‌کننده‌ای خوب بود.
در مورد علیپور هرچند شرایط متفاوت بود ولی دیر عمل کردیم. چه ادعاهای پیشین او درست باشد که برای تمدید قرارداد مشتاق است و باشگاه جلو نمی‌آید و چه صحبت‌های اخیر باشگاه که او به درخواست‌های باشگاه برای مذاکره جهت تمدید، پاسخ نداد. تغییری درنتیجه کار ایجاد نمی‌کند. هیچ‌یک از دو طرف در موقع خودش پیشنهادی نداد که طرف مقابل را پای میز مذاکره بکشاند. بحث‌ها، وقتی جدی شد که عزم جدی برای ادامه وجود نداشت.
*پرسپولیس بر سر راه میزبان میلیاردر لیگ قهرمان
این روزها یک نگرانی دیگر هم برای ما وجود دارد. دیگر نیاز به گفتن نیست که کنفدراسیون فوتبال آسیا با تمام تلاش‌های که برای مدرن کردن فوتبال آسیا انجام می‌دهد. عاری از بسیاری از مسایل نیست. این‌طور نیست که ساختارهای آن به شکلی باشد که از بسیاری مسایل ناصواب جلوگیری کند. همین‌که مرکز آن در مالزی است و تحت تأثیر نفوذ شیوخ عربی قرار می‌گیرد، نشان می‌دهد که چه مسایلی می‌تواند در آن اتفاق بیفتد.
رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۱۹ را در ذهن خود مرور کند. مسایل داوری منجر به عدم امکان صعود پرسپولیس از مرحله گروهی بیش از آن بود که فقط به پای سهل‌انگاری نوشته شود. پرسپولیس ۲ سال پیاپی به جمع ۴ تیم برتر آسیا راه‌یافته بود. بروید ببینید به‌ویژه در منطقه غرب آسیا، چند سال قبل، تیم دیگری چنین عملکردی داشت. این مساله تردیدهای جدی ایجاد کرد نسبت به این‌که شاید عمدی در آنچه روی داد وجود داشت. شاید بپرسید دلیل یادآوری این مسایل چیست؟
بازی‌ها هم‌اکنون در قطر دنبال می‌شود. قطری‌ها هزینه زیادی را برای برگزاری این بازی‌ها متحمل شدند. یک‌جورهایی ناجی کنفدراسیون بودند. درباره کشوری صحبت می‌کنیم که حرف‌وحدیث‌های پیش‌آمده برای کسب میزبانی جام‌جهانی را هنوز از یاد نبرده‌ایم. دوحه اکنون میزبان لیگ قهرمانان است و قطعاً در کنار آزمودن اولیه زیرساخت‌های خود برای برگزاری جام جهانی در یک نمونه بسیار کوچک و دور از عظمت جام جهانی به این هم‌فکر می‌کنند که نماینده خود را به فینال بازی‌ها برساند. حالا پرسپولیس با یک نماینده آن‌ها در مرحله گروهی رودررو است و ممکن است با نماینده دیگر در مرحله یک‌هشتم پایانی رودر ور شود. به نظر می‌رسد که این موارد برای نگران شدن، کافی باشد. مربیان و بازیکنان پرسپولیس باید بسیار هوشیار باشند.
قطری‌ها چه به جهت خاطرات قبلی به‌ویژه در سال ۲۰۱۸ و چه با ارزیابی شرایط کنونی، پرسپولیس را در سال افت سعودی‌ها، مانع بسیار بزرگی در پیش روی خود می‌بینند.
*۳۱ بازیکن در فهرست سال بعد پرسپولیس
و اما در این روزهای حساس لیگ قهرمانان مجالی نشد تا ببینیم اوضاع‌واحوال فهرست بازیکنان پرسپولیس بعد از نقل و انتقالات و تا به این جای کار، چگونه است.
ابتدا سراغ فهرست بزرگسالان می‌رویم. بازیکنان بالای ۲۵ سال که هر تیم لیگ می‌تواند ۲۰ نفر آن‌ها را در اختیار داشته باشد. اوساگونا، علیپور، بیرانوند و ترابی نفراتی بودند که نسبت به سال قبل از این فهرست خارج شدند. پرسپولیس با احتساب محمد انصاری، در حال حاضر ۱۹ بازیکن را در این فهرست دارد و می‌تواند یک بازیکن دیگر را هم جذب کند.
هر تیم لیگ برتری می‌تواند ۴ بازیکن تا ۲۵ سال هم داشته باشد که البته باید حتما از بازیکنان فصل قبل تیم باشند. پرسپولیس در این بخش ۳ بازیکن دارد که عبارتند از؛ رسن، نادری و روستایی. در فهرست تا ۲۳ سال هم نام ۶ بازیکن دیده می‌شود و سه جای خالی باقی است. عبدی، احسان حسینی، حسین پور، بیات، سینا مهدوی و محمدامین اسدی که به‌صورت قرضی از پرسپولیس رفت و وضعیت او برای فصل بعد معلوم نشده است، این ۶ نفر هستند. آریا برزگر، محمد حسینی و امیرمحمد یوسفی هم بازیکنان حاضر در فهرست زیر ۲۱ سال هستند. به‌این‌ترتیب، فعلاً ۳۱ بازیکن در فهرست فصل آینده حضور دارند که البته بعد از لیگ قهرمانان شاید با تغییراتی روبرو شود. بسته به این‌که آیا یحیی گل محمدی بخواهد بازیکن جدیدی به خدمت بگیرد یا تغییری در ترکیب جوان‌ها بدهد یا نه.
انتهای پیام/
