لیگ قهرمانان آسیا ۲۰۲۱ تازه گام‌های اول خود را بر می‌دارد. دیشب تازه روز دوم آغاز شد. در این بین، نکته جالب و شاید عجیب، این است که بخشی از جامعه هواداری در همین بدو امر دستپاچه شده است! چرا؟ دلایل خاصی وجود دارد که از نظر بعضی منطقی و از نظر بعضی دیگر عجیب است. این دستپاچگی درحالی اتفاق افتاده است که پرسپولیس بازی اولش را با پیروزی پشت سر گذاشته است و با توجه به عملکرد الریان در بازی‌های اخیرش واقعا انتظاری غیر از پیروزی در مصاف با این تیم نمی‌رفت، حالا نتیجه در زمان نگارش این مطلب معلوم نبود. حقیقت این است که سطحی از نگرانی هوادار برای تیم محبوبش طبیعی است، به‌ویژه که نگرانی از آینده به بخش جدایی‌ناپذیر زندگی ما در ایران بدل شده است که درباره چرایی آن نیاز به توضیح چندان نیست. در ایمن میان گاهی نگرانی‌ها بیشتر از حد معمول است و اکنون در همین وضعیت قرار داریم و نگاه که می‌کنیم، مهم‌ترین دلیلش پیروزی پر گل استقلال است. این دیگر یک نگرانی طبیعی به نظر نمی‌‌رسد. فارغ از این‌که واقعیت بازی چه بود و در ادامه چه خواهد شد سوال این است که هوادار اصلا چرا باید نگاهش به ان سو باشد؟
چرا از الان باید نگران کری خواندن با دوستان و اقوام باشد که اگر پرسپولیس موفق نشود چه کند؟ اصلا مگر هواداری کردن در هنگامی که پیروز و قهرمان هستی، هنر است؟ تازه اکنون اتفاقی هم که روی نداده است. اصلا این مدل هواداری که مدام به تیم استرس و ترس بدهیم به چه کار پرسپولیس می‌آید؟ این‌که نگران باشیم فرصت‌هایی که ایجاد می‌شود، به گل بدل نمی‌گردد یک چیز است و این که به نتایج دیگران نگاه کنیم، یک مساله دیگر.
*فشار به پرسپولیس به خاطر استقلال، یاللعجب
نکته دیگر این است که نمایندگان عربستان همیشه از این فرازونشیب‌های عجیب‌وغریب داشته‌اند. البته شکست پرگل الاهلی عربستان برابر استقلال، مطلب تازه‌ای نیست. کمتر از ۷ماه قبل در دوم مهرماه سال گذشته بود که استقلال با ۳گل، الاهلی عربستان را شکست داد و با کلی کری‌خوانی برای پرسپولیس به مرحله بالاتر رفتند آن هم درحالی‌که در گروه ۳تیمی، دوم شده بودند. آن روز هم اتفاقا دیاباته و قائدی در زمره گلزنان بودند و فرشید اسماعیلی پاس گل داده بود.
آن پیروز پر گل دلیلی بر تکامل استقلال نبود و بازی بهدی در یک هشتم را به پاختاکوری باختند که در یک چهارم مغلوب پرسپولیس شد.
نمی‌خواهیم بگوییم. این پیروزی هم لزوما همان سرنوشت را پیدا می‌کند ولی منطقی هم نیست که به هم بریزیم و در مسیر فشار و به هم ریختن تیم خودمان، پیش برویم. فقط با این استدلال که چون هوادار هستیم، حق داریم هر چه بگوییم. هر چه بخواهیم و هر طور که دل‌مان خواست رفتار کنیم. اصلا از این خبرها نیست. در دوره و زمانه دنیای آنلاین که هر کنش ما به واکنشی در جای دیگر تبدیل می‌شود دوره و زمانه آن حرف‌ها هم گذشته است.
*تخریب ممنوع
البته تمام آنچه گفتیم اصلا به معنای سرکوب فضای نقد نیست ولی هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد. مثلا الان که تیم‌ها باید هر ۳روز بازی کنند و فاصله هر ۲مسابقه فقط صرف ریکاوری و تا حدی دیدن شناخت از حریفان می‌شود بحث درباره مسایلی که اجرای آن‌ها حتی با فرض در دست بودن، زمان لازم دارد چه ثمری غیر از خدشه به اعتناد به نفس بازیکن می‌شود. الان زمان تهییج و تحریک است یا تخریب؟
الان بد و بیراه گفتن به بازیکن، غیر از خراب کردن تیم و شانس‌های بعدی چه ثمری دارد و ندیدن زحمت تیم و زدن چوب دیگر تیم‌ها بر سرش چه انرژی و انگیزه را ایجاد می‌کند.
ما که بازیکن ضعیف نداریم ولی در شرایط فعلی که تیم در آن قرار دارد، غیر از تشویق بازیکن و تلاش برای ایجاد این باور که می‌تواند، چه کار دیگری می‌شود انجام داد.
*بگذاریم فینالیست آسیا کار خودش را بکند
این‌که هوادار می‌گوید با این موقعیت‌ها، گل‌های بیشتر می‌خواهد حرف درستی است. حرف حساب جواب ندارد. مساله در نوع و زمان کنش‌هاست. بله این مشکل باید حل شود. چون همیشه قرار نیست موقعیت‌های خیلی زیاد داشته باشیم. دغدغه درستی است. کادرفنی و بازیکن موظف به پیدا کردن راه حل است. وقتی نفرات هستند عدم حل ان نقطه ضعف است. همه این‌ها درست ولی این که یک دفعه در این شرایط بخواهیم هجمه را زیاد کنیم، نه تنها چیزی گیرمان نمی‌آیید که اوضاع بدتر هم خواهد شد. اگر مشکلی وجود دارد که دارد با استرس بیشتر و تحقیر بهتر نمی‌شود.
فراموش نکنیم پرسپولیس در یک ماراتن حاضر است و در یک ماراتن تقسیم انرژی و استفاده از همه ظرفیت‌ها، امکان‌ها و مدیرت‌شان اهمیت دارد.
در این جا اولویت با کسب ۳امتیاز است و البته زدن گل‌های بیشتر هم با این مساله در تضاد و تقابل نیست ولی میزان فشار و انرژی که بر تیم وارد می‌کنیم باید متناسب با شرایط موجود باشد.
پرسپولیس دیر زمانی است که آهسته و پیوسته می‌رود. از سال دوم حضور برانکو که تا حدی مواضع و استراتژی خود را بعد از نایب قهرمانی در لیگ برتر تغییر داد. فشار زیادی وجود دارد که پرسپولیس از پلن موفق خود دست بکشد.
۲ بازی اول سال قبل لیگ قهرمانان را به یاد بیاوریم، هنگامی که هنوز کرونایی در کار نبود. یحیی گل‌محمدی اشتباه بزرگی داشت با این که هشدار داده شده بود در آن مسیر نرود. یحیی در لیگ برتر، فوتبال محتاطانه‌تری دنبال می‌کرد. منظور ما بازی دفاعی نیست. بلکه پرسپولیس به دنبال نمایش نبود. اصلا معب.م نشد یحیی چرا در رویارویی با حریفان آسیایی که از رقبای داخلی قوی‌تر بودند، دنبال فوتبال مالکانه بود. آن هم به قدری مالکانه که صدای به‌به و چه‌چه هواداران و فضای مجازی را بشنود و این استباه بزرگی بود، نتیجه‌اش را هم دیدیم، به‌ویژه که اصلا ابزار آن نوع فوتبال را نداشتیم.
اکنون باید از خود بپرسیم که باز هم تصمیم داریم تلاش خود را برای سوق دادن کادرفنی به سمت وسوی نادرست انجام بدهیم؟
پرسپولیس با همین روش‌ها پوکر قهرمانی کرد و ۲بار تا فینال رفت و قهرمان آسیا هم می‌شد اگر بعضی مسایل دیگر در میان نبود.
پس اجازه بدهیم این تیم به همین مسیر خود ادامه بدهد. از طرفی قرار نیست این تیم با بازی‌های هر ۳روز یک بار تمام انرژی خود را تلف کند، چون دربازگشت باید در لیگ برتر رقابت سختی با سپاهان داشته باشد.
انتهای پیام/
درود بر اصحاب رسانه ودرود بر مسئولین ودست اندرکاران ،سرمربی و مربیان ، کادر فنی وبازیکنان دوست داشتنی وباغیرت .
همه هواداران به تصمیمات مسئولین ودست اندرکاران باشگاه احترام می ذارند ، عده ای هستند در فضای مجازی ایراداتی بی موردعلیه باشگاه، مسئولین ، مربیان وکادر فنی و بازیکنان می گیرند وحاشیه سازی می کنند که تیم را منزوی کنند ولی این را بدانیم که اینا هواداران باشگاهخ پرسپولیس نیستند و هواداران باشگاه رقیب هستند که خود را به جای هوادار پرسپولیس جا میزنند و درصورتیکه هوادار پرسپولیس در هنگام سختی ها و ضعف ها حامی باشگاه بوده وهستند و جانشان را فدا می کنند.