شیوا دورانگر – خبرنگار: سازمان لیگ فوتبال جذب بازیکن و مربی خارجی جدید را در فصلی که گذشت ممنوع کرد و باشگاه‌ها فقط این اجازه را داشتند که با خارجی‌های فعلی خود تمدید کنند که این موضوع اعتراضاتی را به دنبال داشت و برخی تیم‌ها تلاش‌هایی برای دور زدن قانون داشتند و موفق هم شدند قرارداد بازیکنی که فسخ شده بود را تمدید کنند!
گرچه این زرنگی عاقبت خوشی نداشت و درنهایت بازیکن مذکور به خاطر عملکرد ضعیفش سر از لیست فروش درآورد، مثل دیگر خارجی این تیم که قراردادش، ترکمانچایی بود در نوع خودش و دود از کله آدم‌ها می‌پراند. میلیچ و دیاباته با رزومه قابل‌توجه جذب استقلال شدند و در فصل اول حضور خود نمایش کیفی خوبی داشتند، اما این درخشش ادامه‌دار نبود و مهاجم آفریقایی استقلال نه‌تنها موفق نشد از عنوان آقای گلی خودش دفاع کند که در اغلب بازی‌ها نیمکت نشین یا مصدوم بود و اگر در ترکیب بود فرصت سوزی می‌کرد، به‌طوری‌که در ۱۲ هفته‌ای که در ترکیب استقلال به میدان رفت فقط ۲ بار موفق به گلینی شد. و برای این ۵۲۵ هزار دلار در فصل جاری دریافت کرد که این منهای آن ۱۰ هزار دلاری است که بابت به ثمر رساندن هر گل در بازی‌ها می‌گرفت. نکته اینجاست دیاباته در پایان فصل نوزدهم که به‌عنوان آقای گلی رسید فقط ۱۵ گل برای استقلال به ثمر رساند و با اختلاف نزدیکی نسبت به شهریار مغان لو توانست بهترین گل زن فصل لقب بگیرد. یعنی عملکرد این مهاجم گرانقیمت آنچنان تفاوتی هم با مهاجمان داخلی نداشت و در بین همین بازیکن خودمان بودند مهاجمان کم اسم و رسمی که با رقمی پایین‌تر از دیاباته توانستند در لیگ بدرخشند. در فصلی هم که گذشت دیدیم این سجاد شهباززاده بود که توانست بیشتر از همه خارجی‌ها لیگ گل بزند و با آمار قابل‌توجه ۲۰ گل زده در سن ۳۱ سالگی آقای گل شود. نکته قابل‌توجه این است که به‌جز منشا مهاجم گل گهر بهترین گلزنان لیگ در فصلی که گذشت ایرانی و اغلب جوان و جویای نام بودند مثل مهدی عبدی، مهدی قائدی، حامد پاکدل و پیمان بابایی یا اصلا مهاجم نبودند مثل احمد نوراللهی و طالب ریکانی.
و همان‌طور که گفته شد به‌ندرت شاهد درخشش بازیکنان خارجی، به خصوص آقای گل‌های فصول گذشته بودیم. تا به این باور برسیم که اگر آن دلار بی‌زبانی که پای خارجی‌های می‌ریزیم را صرف ساختن تیم‌های پایه کرده بودیم و یا به‌جای قراردادهای نجومی که پر از بند و تبصره عجیب‌وغریب است به بازیکنان داخلی خودمان ارزش داده و روی پدیده‌ها سرمایه‌گذاری می‌کردیم الان دهها عبدی و قائدی داشتیم بدون اینکه مجبور باشیم زیر بار شروط عجیب و ناز کردن‌های بازیکنان خارجی برویم.
شاید در لیگی که گذشت بشار رسن جزو معدود خارجی‌های خوب‌مان بود که آن هم دستمزد کمی نمی‌گرفت و البته آن هم بعد از چند فصل بازی در پرسپولیس در همان ابتدای راه فوتبال ایران را ترک گفت. بوژیدار رادوشوویچ هم به خاطر مشکلات مالی تا آستانه جدایی از جمع سرخ‌ها پیش رفت که درنهایت بعد از یک قهر طولانی برگشت،گرچه که به این دروازه‌بان در حضور لک بازی نرسید و او فقط یک بار توانست در طول فصل از قفس توری سرخ‌ها حراست کند.
تیم سپاهان هم مثل پرسپولیس موفقیتش در لیگ را مدیون بازیکنان داخلی‌اش بود و در حالی که همه پیش‌بینی درخشش کیروش استنلی را داشتند، اما این سجاد شهباززاده بود که بار گلزنی تیمش را به دوش داشت.
کیروش استنلی هم جزو خارجی‌های گرانقیمت لیگ در فصول گذشته بوده که بعد از زدن ۱۶ گل و کسب عنوان آقای گلی در فصل هجدهم دیگر نتوانست درخشش را تکرار کند و حالا به درب خروج این باشگاه نزدیک شده است. این مهاجم برزیلی در دوره نوزدهم فقط ۸ گل زد و در فصلی که گذشت بعد از طی یک دوره مصدومیت و نیمکت نشینی‌های طولانی فقط یکبار توانست گلینی کند. کی روش قبل از حضور در سپاهان برای ذوب‌آهن توپ می‌زد و نکته اینجاست که مدیران وقت این باشگاه برای آوردن کی روش به فوتبال ایران حتی به سازمان لیگ فشار آوردند که در قوانین تغییراتی ایجاد کنند تا بتوانند این مهاجم را جذب کنند. نه اینکه این بازنگری به غلط انجام‌گرفته باشد، اما استنلی هم مثل دیاباته فقط مدتی توانست کیفیت بالای خود را در فوتبال ایران حفظ کند که باید دید دلیل این اتفاق چیست؟ و قطعا نباید حضور کادر فنی ۲ تیم را در افت این بازیکنان نادیده گرفت.
دیگر آقای گل لیگ هجدهم یعنی لوسیانو پریرا هم در فصلی که گذشت نتوانست بیشتر از ۵ بار گلینی کند. این مهاجم برزیلی که جزو قدیمی‌ترین بازیکنان خارجی لیگ برتر محسوب می‌شود در فصول قبل به‌مراتب آمار بهتری در گلزنی داشت اما در این فصل در حالی که در ۲۷ بازی در ترکیب فولاد بود اما به‌اندازه آیاندا پاتوسی برای تیمش گل زد. جالب اینجاست که موسی کولیبالی مدافع فولاد یک گل کمتر از این مهاجم برزیلی زد که این نشان می‌دهد پریرا هم مثل سایر مهاجمانی که اسم بردیم در فصلی که گذشت عملکرد ضعیفی داشته است و در هر صورت آنچه مسلم است لیگ ما در فصلی که گذشت چندان از باب قانون منع خارجی‌ها حداقل در رده بازیکن ضرر نکرد و باکیفیت ضعیفی که از خارجی‌های حاضر در فوتبالمان دیدیم جای حسرت برایمان نماند.
جا دارد اگر قرار است قانون منع خارجی‌ها برداشته باشد در این زمینه سخت‌گیری بیشتری انجام بگیرد و فقط این نباشد و فقط این نباشد که به بعد مالی ماجرا توجه شده و بازیکنانی به فوتبالمان بیایند که به لحاظ فنی فنی یکسر و گردن بالاتر از بازیکنان داخلی باشند تا کیفیت لیگ‌مان افزایش پیدا کند، نه اینکه بازیکنانی را بیاوریم که درخشش‌شان جرقه باشد و هزینه روی دست تیم‌ها بگذارند. ناگفته نماند که حیدر بهاروند چند روز قبل اعلام کرده بود ورود بازیکنان و مربیان خارجی در فوتبال ایران به صورت مشروط آزاد خواهد شد و باشگاه‌ها باید تضمین پرداختی به خارجی‌ها را بدهند.
