اگر دردم یکی بودی، چه بودی؟
روزهای خوشی پرسپولیس در هند

ابراهیم فتاحی – خبرنگار: پرسپولیس با هر نتیجه‌ای در هند، باز خواهد گشت. صد البته قرار نیست نتیجه‌ای که در هند رقم زده خواهد شد غیر از موفقیت باشد. فوتبال را دارد و تیم‌ها از پیش برنده نیستند ولی در شرایط عادی فوتبال، پرسپولیس، حتما باید با موفقیت برگردد. رقابت با گوا که اصلا فضای لیگ قهرمانان و استانداردهای آن را نمی‌شناسد و تازه تعدادی از بهترین‌هایش را در آستانه مسابقات را از دست داد، الوحده که در لیگ امارات به یک تیم متوسط بدل شد و الریان که حریف دست و پادارتری بود ولی با کلکسیون شکست‌ها در لیگ قهرمانان حضور پیدا کرده است، نباید ما را وارد چالش اما و اگرها کند مگر این که واقعا یک یا چند جای کارمان ایراد‌های اساسی داشته باشد.
*از یاد ساکت مباد غافل
این مسابقات که اکنون، تمام توجه ما را به خود معطوف ساخته است، تمام می‌شود و پرسپولیس برمی‌گردد. بر می‌گردد به این لیگ که امثال با حضور دوباره ساکت، هزار و یک اما و اگر دارد. بازی اخیر سپاهان فرصتی بود تا متوجه شویم که سپاهان هرچند این روزها نان بی‌حاشیه بودن خود و سرمربیش را می‌خورد ولی فوتبالش فاصله معنی‌دارد از یک قهرمان دارد. همین است که بسیاری هواداران می‌گویند طرف حساب پرسپولیس، مجمدرضا ساکت است. کسی که بسیاری روابط پیدا و پنهان فوتبال و مناسبات فردی و گروهی فوتبال ایران را می‌شناسد. کسی که می‌تواند یک نفر مانند محمد دادگان را هم به واسطه آدم‌های اطرافش به مسیری ببرد که نباید.
پرسپولیس، این روزها درگیر با لیگ قهرمانان آسیا نمی‌تواند فارغ از این مساله باشد. آن هم در شرایطی که فکر سپاهان آزاد است و فکر دیگران مشغول پرسپولیس و تا حدی استقلال.
*پرسپولیس در تهران هم تنها مثل هند
این روزها خبرهای عجیب درباره میزبانی هند کم نیست. مسایلی که وقتی مطرح می‌شوند، پرسپولیسی‌ها ابتدا فکر می‌کنند یک شوخی است و وقتی متوجه می‌شوند واقعیت دارد، از کوره در می‌روند. ما در این‌جا این حس را داریم که پرسپولیس را تنها گیر آورده‌اند ولی مساله این است که پرسپولیس در خانه خودش هم تنهاست اگر از بحث هواداران بگذریم. پرسپولیس در همین ایران هم کس و کار زیادی ندارد. آقای بالاسرها را نمی‌گوییم که بسیارند. از کس سخن می‌گوییم که کاری کند.
پرسپولیس خواهد بود و مشکلاتش. مشکلاتی که حتما همین حالا در باشگاه دغدغه اول و آخر مدیران باید رفع و رجوع آن‌ها باشد. پرسپولیس به پول نیاز دارد. به پول خیلی زیاد. به محل درآمد نیاز دارد، درآمد در خور نام و نیازش. این‌ها نیست. ایجادش هم کار می‌برد. راضی کردن آقا بالاسره را می‌خواهد و گاهی می‌گوییم. ای کاش پرسپولیس همیشه تنها بود نه فقط زمانی که نیااز دارد کاری برایش انجام بدهند.
*پولی که می‌آید و می‌رود
پرسپولیس در این روزها طبق قولی که جعفر سمیعی داد باید مبلغی را به حساب بازیکنان پرداخت کند. زمان پرداخت اقساط آتیه، نزدیک است و این قول عملی خواهد بود البته گویا قبلش باید مشکلی که برای حساب باشگاه به وجد آمده است مرتفع شود. فرض را بر این می‌گذاریم که می‌شود. پولی از این در می‌آید و از آن یکی در می‌رود، آن هم چه رفتنی. باز هم پرسپولیس می‌ماند و بازیکنی که هنوز طلب دارد، آن هم بودن آفرهای که در آینده محقق و تبدیل به تعهد می‌شوند.
*آغاز ماجرای بدهی یک میلیون دلاری پرسپولیس به بذامکو از اردیبهشت
پول که بیاید و برود تازه اول گرفتاری است. تازه خرج‌های اصلی شروع می‌شود در حالی که باید به فکر پرداخت بعدی به تیم در کمتر از یک ماه بعدی باشی. این حکایت پرسپولیسی است که وقتی برگردد نه فقط برای گلات قهرمانی که باید به بهتر شدن برای مرحله بعدی لیگ قهرمانان آماده شود وقتی که بعد از غربال، آن‌ها که بالا می‌آیند در دیار خود سری دارند و سامانی. پرسپولیس البته باید به مسایل دیگری فکر کند. مثلا بدهی مالیاتی 500 هزار دلاری به خاطر قضیه برانکو و تعهد همکاری که 2کشور ایران و کرواسی با یکدیگر به امضا رسانده‌اند. اگر به پرسپولیس کمک نشود و راهی پیدا نکنند که ماجرا در همین‌جا حل شود پول زیادی از جیب پرسپولیس می‌رود آن هم برای مالیاتی که یک یک کشور و یک ملت دیگر حالش را می‌برند. انجام کار در ایران یعنی شرایط تقسیط، یعنی جلوگیری از خروج ارز کشور، یعنی مالیات کمتر به دلیل محاسبه ریالی که می‌تواند با نرخ نیمایی یا جهانگیری اتفاق بیفتد. این کار از دولت و وزارت اقتصاد و امور دارایی بر می‌آید.
از طرفی پرسپولیس قول داد و برانکو هر چند می‌دانست معنی قول در ایران چیست ولی اعتماد کرد. تازه پس از ان نوبت مالیات بعدی برانکوست و پس از ان هم نوبت مالیات بودیمیر. در مجموع درباره رقمی حدود یک میلیون دلار صحبت می‌کنیم که عدد کم و شوخی نیست.
*هنوز شلیک کالدرون مانده است
باز این مالیات‌ها نیز پایان ماجرا نیست. به قول شاعر، اگر دردم یکی بودی، چه بودی؟ دردهای پرسپولیس هم انتها ندارد. مرحله به مرحله از راه می‌رسد. البته هنوز معلوم نیست مرحله کالدرون و دستیارانش کجاست. این روزها که خوش خوشان، اخبار بازی‌ها را دنبال می‌کنیم و مرتب دنبال یک چیزی می‌گردیم تا برای آن حرص بخوریم، از یاد کالدرون و دستیارانش خارح شدیم که 750هزار دلاری طلب دارند که احتمالا دادگاه داوری ورزش، همه آن را تایید می‌کند. حکم را چه زمانی صادر می‌کنند معلوم نیست ولی معمولا سر بزنگاه‌ها اتفاق می‌افتد. مثلا وقتی که قرار است بازیکن جدید بگیریم. در این اوضاع حداقل اگر به پاداش‌هایمان می‌رسیدیم یک روزنه امیدی بود ولی این هم نمی‌شود. هر چند، بخشی را هم پیش خور کردیم. یعنی به اعتبارش مرتب پول غرض کردیم و دادیم برای برانکو و بودیمیر و دیگر مسایل.
بله پرسپولیس این روزها در لیگ قهرمانان، با اوضاع و احوالی که هیچ‌گاه نمونه‌اش را نزد رقبای خود نمی‌بیند.

انتهای پیام/