ابراهیم فتاحی – خبرنگار: پرسپولیس درخواست میزبانی خود برای مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا را به کنفدراسیون فوتبال آسیا ارسال کرد. کاری که دیگر تیم‌ها مثل استقلال هم انجام داده‌اند.
عدم پرداختن به این موضوع در رسانه‌ها، در شبکه‌های اجتماعی و در محافل هواداری بیانگر ان است که کمتر کسی این حرف را جدی می‌گیرد. درواقع این موضوع، بیشتر مورد توجه بود اگر پرسپولیس اعلام می‌کرد، درخواستی ارسال نمی‌کند و آن زمان باید تماشا می‌کردید که چه خبر می‌شود. شاید از نظر بعضی، این گونه باشد که باشگاه پرسپولیس، فقط این اقدام را انجام داد تا زیر بار حرف رسانه‌ها و هواداران نماند و متهم به غفلت و کم‌کاری نشود. درحالی‌که صحبت‌های مقام‌های باشگاه نشان می‌دهد آن‌ها مصمم به تحقق این امر هستند. این مساله تا چندی پیش اصلا مطرح نبود. یک جورهایی باشگاه ایران رفتن به سراغ آن را منتفی کرده بودند. پس با این اوصاف چه اتفاق تازه‌ای روی داده است؟
*درآمد وسوسه انگیز
تفاوت به اعلامی بر می‌گردد که از طرف کنفدراسیون فوتبال آسیا انجام شد. هزینه‌ای که برای میزبانی به باشگاه میزبلان پرداخت خواهد شد. پرداخت بالغ بر ۵۰۰ هزار دلار که ابتدا تصور می‌شد برای ۵ گروه است ولی حالا گفته می‌شود این رقم به هر یک از میزبان‌ها تعلق می‌گیرد.
از سوی دیگر شنیده‌ایم و شنیده‌اید که ایران یک مقصد گردشگری ارزان است. البته تیم‌ها قرار نیست برای گردش به ایران بیایند. منظور این است که با از دست رفتن ارزش پول ملی، هزینه اقامت در ایران برای مسافران خارجی ارزان است. بر این اساس برآورد اولیه تیم‌ها از جمله پرسپولیس این است که با گرفتن میزبانی، هم از شانس بازی در خانه بهره‌مند می‌شوند و شانس بیشتر برای صعود به‌عنوان تیم اول گروه را دارند و هم از هزینه‌ای که در اختیار گذاشته می‌شود، مبلغ خوبی باقی می‌ماند تا به زخمی زده شود. البته این بحث فنی هم باید در جای خودش مطرح شود که آیا بازی در تهران با توجه به دسترسی بیشتر دیگران به تیم، برای پرسپولیس بهتر است یا این که در جایی مثل قطر، دور از همه چیز بازی‌ها را دنبال کند؟
البته اگر همه این محاسبات درست باشد یک سوال اساسی مطرح می‌شود. کنفدراسیون فوتبال آسیا اصلا این پول را چگونه باید به ایران برساند؟
*تهران برای پرسپولیس و استقلال به اندازه کافی امکانات ندارد
نکته دیگر در این ماجرا آن است که «آیا تهران توان برگزاری همزمان بازیهای ۲ گروه را دارد؟» تهران خیلی خیلی بزرگ اصلا چنین امکانی ندارد. امکانی که شهری مثل دوحه دارد، درحالی‌که سر و ته قطر به اندازه تهران نمی‌شود.
۲مشکل اساسی در این مسیر، ورزشگاه استاندارد برای برگزاری مسابقات و زمین‌های تمرین است. امکانات موجود برگزاری بازیهای فقط یک گروه را آن هم با یکسری ملاحظات، پوشش خواهد داد.
در نگاه اول، فقط همین امر یک مشکل بزرگ است که کل ماجرا را منتفی می‌کند ولی نباید عجله کرد.
*اقدام پوپولیستی یا ضد پرسپولیسی؟
استقلالی‌ها هم زمان با این که اعلام شد با مشکل سوء تغذیه روبه‌رو شده‌اند. خبر دادند که برای میزبانی از بازیهای گروه خود درخواست داده‌اند. جالب این‌که کسی به گاف بزرگ این ماجرا نپرداخت و اگر هم پرداخته شد به قدری محدود بود که دیده نشد.
یکی از شروط اصلی برای اعطای میزبانی، این است که در وهله اول منافاتی با تصمیم‌های قبلی کنفدراسیون فوتبال آسیا نداشته باشد. بر این اساس نباید فراموش کرد که چند سال است طبق قاعده‌ای که جریان دارد، تیم‌های ایرانی و عربستانی برای بازی به کشورهای یکدیگر سفر نمی‌کنند. این ماجرا را عربستانی‌ها شروع کردند و همچنان هم ادامه دارد. مناسبت سیاسی ۲ کشور هم که بهتر نشده هیچ، بلکه بدتر هم شده است. کنفدراسیون فوتبال اسیا هم، آن تصمیم را لغو نکرده است. عربستانی‌ها هم که از موضع خود پایین نیامده اند و ۀآخرین موضع ایشان، عدم سفر به ایران بود. با این اوصاف، اگر در گروه دوم هم الوحده عربستان از بازی حذفی بالا بیاید، در عمل غیر از پرسپولیس که در گروه خود هیچ تیم عربستانی را حاضر نمی‌بیند، دیگر نمایندگان ایران امکان میزبانی ندارند. استقلال هم در این میان با الاهلی جده همگروه است. با این اوصاف، اقدام استقلال را بایدد حرکتی پوپولیستی تلقی کرد یا یک جور گذاشتن چوب لای چرخ پرسپولیس بود؟
البته فراموش نکنیم که همین حالا همان اقدام و مکر عربستانی می‌تواند به خود آن‌ها برگردد و میزبانی آن‌ها در گروه‌هایی که تیم‌های ایرانی در ان حضور دارند را با مشکل روبه‌رو کند. البته اگر کنفدراسیون، همچنان نخواهد تسلیم برابر آن‌ها به فوتبال ایران زور بگوید.
این سوال از آن جهت مطرح می‌شود که وقتی استقلال میزبانی را بخواهد و در همین بدو امر امکان به دست آوردن آن را نداشته باشد، همراهی با پرسپولیس هم کاهش می‌یابد. همه ما نحوه استدلال کردن استقلالی‌ها در سال‌های اخیر را دیده‌ایم. خیلی خوب بودند حالا یک محمود فکری هم به ان‌ها اضافه شده است. در چنین شرایطی ترجیح عمومی مقام‌ها و نهادهای ذیربط از وزارت و فدراسیون تا… می‌تواند این باشد که وقتی استقلال نمی‌تواند میزبان باشد، همان بهتر که پرسپولیس هم نباشد تا بعد با هزار ایراد و اتهام بنی‌اسراییلی روبه‌رو نشوند.
نکته دیگر این است که برگزاری چنین مسابقاتی مسوولیت‌های امنیتی و سازماندهی شهری زیادی را طلب می‌کند که کسی از آن استقبال نمی‌کند.
*عواید برای فدراسیون است یا پرسپولیس؟
در اوایل این مطلب گفتیم که کمک هزینه کنفدراسیون عاملی وسوسه‌کننده برای کسب میزبانی از طرف باشگاه‌های ایرانی است. همان طور که گفتیم در همین بخش مشکل اول، دشواری انتقال پول به خاطر تحریم‌ها است. مساله دیگر این است که اصلا پول به دست چه کسی می‌رسد. این پول برای باشگاه میزبان است یا آن را در اختیار فدراسیون می‌گذارند. جایزه قهرمتانی نیست که تکلیفش روشن باشد. گویا در جریان میزبانی، کنفدراسیون فوتبال آسیا، فدراسیون‌ها را طرف حساب خود می‌داند که در این صورت عملا اگر عوایدی هم در کار باشد برای فدراسیون می‌شود. لیست هزینه‌ها می‌دهند و اگر پر نکرد یه فهرست بدهی می‌تراشند و مثل دیگر درآمدها می‌رود به حساب مطالبات فدراسیون.
پرسپولیس باید حواسش را جمع کند. سمیعی، رییس اداره حراست کل ورزش کشور بود و ابراهیم شکوری هم دبیرکل فدراسیون و با این حرف‌ها غریبه نیستند. البته شکوری از میزبانی فینال۲۰۱۸ که در فدراسیون تجربه خوبی دارد و در صورت گرفتن میزبانی، ان تجربه به کار می‌آید و باید به این جنبه‌های کار هم توجه شود و بی‌گدار به آب نزد.
*ورزشگاه دوم، تنها نگرانی سخت‌افزاری
و اما برای بعضی این سوال مطرح است که «آیا اصولا امکان میزبانی مرحله گروهی وجود دارد یا این هم مثل ماجرای میزبانی جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۷ یک سوآف است؟»
واقعیت این است که میزبانی مرحله گروهی لیگ قهرمانان به امکانات به مراتب کمتری نیاز دارد که به نظر برآورده کردن آن در توان پایتخت ایران خواهد بود. قبل از هر چیز راه‌اندازی تجهیزات VAR، جزو شرایط اعلامی در دستور و فرم‌های ارسالی کنفدراسیون نبوده است که همین مورد به تنهایی برای منتفی شدن موضوع کفایت می‌کرد. تیم میزبان باید ۲ زمین تمرین استاندارد با چمن مناسب، ۲ ورزشگاه با توجه به برگزاری بازیهای روز ششم به طور همزمان و ۲هتل را معرفی کند که تایید شوند. شهید کاظمی، پژوهشگاه نفت و زمین شماره ۲ آزادی و اردو تمرینی تیم‌ملی زمین‌هایی هستند که می‌توانند برای این منظور در نظر گرفته شوند. از نظر هتل مشکل خاصی وجود ندارد و مساله فقط این است که باید محل اقامت تیم‌ها در یک حباب فرضی باشد که رفت و آمدی به آن صورت نگیرد. نکته حیاتی به ورزشگاه مربوط می‌شود. ورزشگاه آزادی که می‌تواند تایید لازم را بگیرد و برای ورزشگاه دوم، به نظر تنها کاندید موجود، دستجردی است که باید دید مورد تایید کنفدراسیون قرار می‌گیرد و این یکی از چالش‌هاست.
*درخواست بدون اطلاع از نظر مجوزدهنده‌ها
اما نکته تاریک ماجرا این است که در ایران اخذ مجوزها فرایند دشوارتر و پیچیده‌تری نسبت به کشورهایی مثل قطر و امارات خواهد بود. نمی‌دانیم در آن جا هم در خواست‌های میزبانی قبل از هماهنگی‌ها انجام می‌شود یا این که شرایط متفاوت است ولی هم اکنون درخواست نماینده‌های ایران بدون آن که مجوزهای لازم اخذ شود ارسال شد و البته این با درنظر گرفتن این حقیقت است که زمانی هم برای این کار نبود.
یکی از مهم‌ترین مجزها باید از شورای تامین و استانداری اخذ شود. مساله این است که ۳ تیم خارجی کحداقل بالغ بر ۱۵۰ تا ۲۰۰ نفر خواهند بود و تعداد زیادی مقام‌های رسمی کنفدراسیون به کشور میزبان سفر خواهند کرد که البته قرار گرفتنشان در حباب پزشکی و امنیتی، کار را اسان می‌کند. مجوز دیگر باید از ستاد ملی کرونا اخذ شود که خودش یک مقوله پیچیده است و همه این‌ها کاتر را دشوار می‌کند.
انتهای پیام/
