مرضیه دارابی – خبرنگار: فدراسیون عزیزی‌خادم، سرپرستی را برای تیم‌ملی فوتبال انتخاب کرده که ۲۴ ساعت قبل از انتخابش از نیمکت ماشین‌سازی اخراج شده بود. حالا این انتخاب صدای همه اهالی فوتبال را درآورده و در شروع کار، نقطه منفی‌ای در کارنامه رییس جدید شکل گرفته است.
امیر حاج‌رضایی که البته مدت‌های طولانی است می‌گوید به خاطر حجم بالای اخبار بد پیرامون‌مان، ترجیح می‌دهد خبرها را نبیند اما در جریان ریز و درشت اخبار فوتبالی است و در ابتدای گفت وگو، تاکید می‌کند که برنامه دوشنبه شب‌ها را تا به حال ندیده که از او نظرش را در مورد این‌که فلان کارشناس در این تریبون تولد همسرش را تبریک گفته است، می‌پرسند! در عین حال هم تاکید می‌کند که «درهر صورت شرایط به اینگونه هست، ما هم که عاشق فوتبالیم نمی‌توانیم کنار برویم.»
او که مدت‌هاست کمتر تلفن همراهش را پاسخ می‌دهد دلیل آن را آگاهی از سوال‌ها میداند، این‌که میداند رسانه‌ها می‌خواهند از او در مورد انتخاب عجیب عزیزی‌خادم بپرسند.
«من قصد ندارم خدای نکرده به شخصیت کسی اهانتی شود اما ای کاش انتخاب دیگری صورت می‌گرفت و وزنی به نیمکت تیم‌ملی داده می‌شد. اصلا برای من این یک شگفتی بود. اول که باور نکردم بعد که اخبار آمد دیدم این اتفاق افتاده و دوست داشتم فدراسیون نو در سال نو در قرن نو یک کار نو انجام می‌داد.»
ادامه گفت وگوی روزنامه پرسپولیس با امیر حاج رضایی کارشناس برجسته فوتبال را در زیر می‌خوانید:
«در تمام عمرم آقای خورشیدی را شاید ۲یا ۳بار دیده باشم که با هم سلام و علیکی کرده باشیم. شخصیت محترمی هم هست اما جای‌شان این‌جا نیست و این انتخاب فدراسیون فوتبال کاملا اشتباه بوده و ای کاش این انتخاب را نمی‌کردند. این انتخاب توهین به جامعه فوتبال بود.
-تحلیلی از یکی از دوستان در فضای مجازی می‌خواندم در مورد این‌که درنهایت چطور رییس جدید فدراسیون با همکاری افرادی از فدراسیون گذشته انتخاب شد. درواقع شاید انتظار دیگری هم از این انتخاب نمی‌رفت.
به هرحال کار شما ژورنالیستی است، کاری که دوستش دارید و انجامش می‌دهید درواقع سوژه‌یابی می‌کنید و همواره از این سوژه‌های دوست‌نداشتنی در جامعه زیاد است، در فوتبال ما اتفاق‌های خوب رخ نمی‌دهد به ندرت اتفاقی می‌افتد که آدم یک چیزی بنویسد در مورد ارزش‌ها باشد، شما مجبورید بنویسید اما من مجبور نیستم حرف بزنم. من می‌توانم کنار بکشم. اگر زیاد صحبت کنم چیزهایی می‌گویم که دوست ندارم. فعلا که شرایط به این گونه هست و امید داشتم که رییس جوان فدراسیون فوتبال که من کمی با او آشنایی دارم و می‌دانم چه افکاری دارند انتخاب بهتری داشته باشد که در گام اول اتفاق خوبی نبود. اگر یک روزی با او رودررو شده و یا تلفنی صحبت کنم، حتما در کمال احترام این را می‌گویم.
-مصاحبه‌ای خواندم از سرپرست جدید که گفته بود این کار نیاز به تجربه بین‌المللی ندارد.
نیمکت تیم‌ملی ویترین تیم‌ملی هست و من خاطرم می‌آید یک دوره‌ای علی دایی بعد از شکست تیم‌ملی به عربستان کنار گذاشته شد. فدراسیون کفاشیان دعوت کرد از چند نفر بزرگان فوتبال در آن‌جا صحبت می‌کردیم همه متفق‌القول گفتیم که نیمکت تیم‌ملی باید مورد قبول جامعه ایران باشد بعد از آن قطبی را به عنوان سرمربی انتخاب کردند که در آن جلسه او فرد مورد نظر ما به هیچ وجه نبود ولی تلاش شد که مرحوم پورحیدری با آن پایگاه اجتماعی سرپرست و مهاجرانی مدیر فنی شوند ولی ۲ روز بعد همه چیز تغییر کرد. تلاش ما این بود که نیمکت قدرتمندی داشته باشیم که با حضور مهاجرانی و پورحیدری به‌عنوان بزرگان فوتبال ما این اتفاق می‌افتاد… یک روز من را صدا کردند و گفتند از شما در تیم‌ملی استفاده بزرگسالان استفاده کنیم، گفتم من در آن حد نیستم، حالا اگر مثلا تیم جوانان را می‌دهید اشکالی ندارد اما من در حد تیم‌ملی بزرگسالان نیستم. این‌که قبول نکردم چون آبرویم و تیم‌ملی‌ام را دوست داشتم می‌دانستم توانایی این مسئولیت را ندارم، صادقانه گفتم، آدم باید به حیثیت خودش هم فکر کند. حرف زیاد است اما فکر می‌کنم بهتر باشد به آن نپردازیم.
-پس برویم به لیگ ایران، سپاهان آمد صدر جدول و جای پرسپولیس را گرفت. ارزیابی‌تان از لیگ تا این‌جای کار چیست؟
الان ۱۱ تا بازی دیگر مانده، بازی‌ها دشوار است. ۳ گروه تیم در جدول داریم، ۳تیم که اگر فولاد را به آن اضافه کنیم برای قهرمانی می‌جنگند. گروه دوم برای کسب سهمیه و گروه سوم برای بقا، هرکدام این‌ها هم انگیزه خیلی زیادی دارند چه برای قهرمانی، چه سهمیه و چه بقا. بالای جدول به گونه ای باز هم جابه جا می‌شود. سه تیم بیشتر از همه شانس قهرمانی دارند، دو تیم پایتخت نشین و سپاهان.
-پرسپولیس با عملکردی که مقابل پدیده داشت و باز هم در امر گلزنی به مشکل خورد، ناامیدکننده نشان داد.
طبیعی است که پرسپولیس یاران جدیدی گرفته و این‌ها باید هماهنگ شوند. آل‌کثیر را نباید با عملکردی که در لیگ قهرمانان داشت مقایسه کنید، آن زمان او روی فرم و آمادگی کامل بود ولی در این ماه‌ها حق تمرین تیمی هم نداشت. باید به مرور به آمادگی برسد. من یک جمله از فرگوسن بگویم، تیم‌هایی که در کورس قهرمانی هستند در ماه آوریل و مه، فروردین و اردیبهشت‌ماه ما باید مهره‌های کلیدی خود را در اختیار داشته باشند و این بازیکنان مصدوم و محروم نباشند و آن‌جاست قهرمانی را به اردوی خود می‌آورند. در مورد این سه تیم و شانس قهرمانی‌شان هم باید دید چطور می‌توانند مهره‌های کلیدی‌شان را حفظ کنند. هر۳تیم شانس دارند. سپاهان تا قبل از قهرمانی‌های پیاپی پرسپولیس، رکورددار قهرمانی در لیگ برتر با ۵ جام بود اما پرسپولیس از این تیم جلو زد و قهرمانی‌اش به ۶ رسید. اگر شرایط خارج از فوتبال به آن‌ها تحمیل نشود، اتفاق‌های غیرمنتظره رخ ندهد و محرومیت و مصدومیت نداشته باشند، نتیجه می‌گیرند. یک چیز دیگر هم هست که رقبای پرسپولیس را حساس کرده و آنهم قهرمانی چهارگانه این تیم است و آن‌ها نمی‌خواهند این روند ادامه داشته باشد.
-پرسپولیس بعد از دیدار با نساجی (البته اگر برگزار شود) راهی هند خواهد شد، بعضی گروهش را آسان قلمداد می‌کنند.
این‌که پرسپولیس باید به هند برود کم لطفی AFC بود که این کم لطفی را روسای قبلی فدراسیون به آن‌ها هدیه دادند. آخرین رییس فدراسیون ما که ظاهرا یکی از پست‌های کنفدراسیون فوتبال آسیا را در اختیار داشت، پستش کاملا تشریفاتی بود. در این‌جا شرایطی فراهم کردیم که شمشسیر AFC به روی مان تیز شود. ایراداتی به میزبانی ما گرفته بود، فرض را بر این بگذاریم که همه درست بودند اما AFC می‌توانست مسابقات را در کشور ثالث برگزار کند، یک جایی مثل ترکیه، غیر عربی و ثالث ولی پرسپولیس باید به هند برود، تیم‌ملی به بحرین و باقی نمایندگان مان هم به عربستان. انتخاب خود هند هم در شرایطی که روزانه ۱۰۰هزار مبتلا به کرونا دارد، سوال برانگیز است. این از نادر دفعاتی هست که یکی از تیم‌های ما بازی در هند را تجربه می‌کند با آن شرایط آب و هوایی که می‌تواند برای ما دردسرساز شود. یعنی می‌خواهم بگویم شرایط پرسپولیس هم سخت است. این بهار، بهار سختی برای فوتبال ماست، چه در تیم‌ملی و چه باشگاهی، همه در غربت بازی می‌کنند و حق میزبانی از آن‌ها سلب شده است.
-این واقعا نوبر است، حتی یکی از تیم‌ها هم با شرایط خوبی مواجه نشده.
ما باید واقعا تقدیر کنیم از رییس فدراسیون که چقدر در حق ما لطف کرد! باورتان نمی‌شود در طول زندگی‌ام رییس فدراسیونی به این ضعیفی در عرصه فوتبال ندیدم. ما همیشه با عراق مشکل داشتیم، برد و باخت داشتیم، با بحرین هم دیدیم سال ۲۰۰۲ با ما چه کرد و بعد پرچم کشور دیگری را به اهتزاز درآورد.
-چیزهایی که شما می‌گویید فقط مَثَل «از کوتهی ماست که دیوار بلند است» را به ذهن من می‌آورد.
ما خودمان این قدرت را به آن‌ها دادیم، آن‌قدر ضعف نشان دادیم که آن‌ها قدرتمند شدند. در زمان مطرح شدن موضوع بازنشستگی پناه برد به اینفانتینو و شیخ سلمان و این به فوتبال ملی ما ضربه زد. فدراسیون ما میراث شومی را تحویل گرفته و شاید بعد از ۴۰ روز سر کار بودن فدراسیون جدید، قضاوت زود باشد اما انتخابی که برای سرپرست تیم‌ملی صورت گرفت، انتخاب اشتباهی بود. امیدوارم فدراسیون فعلی که هم جوان و هم تحصیل کرده است، اشتباهات این چنینی نکند.
انتهای پیام/
