شیوا دورانگر – خبرنگار: استقلال برای دومین سال متوالی در فینال جام حذفی شکست خورد و جام قهرمانی را از دست داد.
۰آبی‌پوشان در مصاف با فولاد نمایش بسیار ضعیفی داشتند و در طول ۱۲۰ دقیقه مسابقه، نتوانستند موقعیت آنچنانی روی دروازه حریف خلق کنند. آن‌ها خوش‌شانس بودند که رشید مظاهری را درون دروازه داشتند، چه‌بسا اگر واکنش‌های خوب این دروازه‌بان و از آن مهم‌تر بی‌دقتی بازیکنان فولاد در زدن ضربات آخر نبود در جریان بازی شکست را پذیرا شده بودند. و این چیزی بود که استقلال به‌شدت از آن هراس داشت و می‌شد این را به وضوح در ساق‌های بازیکنان دید.
بدون شک فرهاد مجیدی را باید عامل اصلی ناکامی استقلال در این بازی دانست، چراکه این مربی هیچ طرح و برنامه‌ای برای شکست دادن تیم نکونام نداشت و به دنبال حفظ نتیجه و کشاندن کار به ضربات پنالتی در این بازی بود تا روی شانس و اتفاق به نتیجه برسد. به‌هرحال شکست در ضربات پنالتی آبرومندانه‌تر است و به نظر می‌رسید کادر فنی استقلال ترجیح می‌داد اگر قرار است ببازند در ضربات پنالتی باشد تا فشار کمتری را متحمل شوند. اما از جایی که در همیشه روی یک پاشنه نمی‌چرخد، بینبار نوبت بازیکنان استقلال بود که پنالتی‌های خود را خراب کنند تا یاد بگیرند که دل به اتفاقات نبندند و برای هدف‌شان بجنگند. همان‌طور که مجیدی بعد از حذف گل گهر گفت برای برد باید دانش مربیگری داشت. و با عملکردی که این مربی در دو فینال اخیر حذفی داشت نشان داد که برای نشستن روی نیمکت استقلال حالا حالاها باید بیاموزد و تجربه کسب کند. همان‌طور که اشاره شد اتخاذ تاکتیک نامناسب و انجام تعویض‌های اشتباه در بازی با فولاد باعث شد تا این تیم فرصت قهرمانی در جام حذفی را به مانند لیگ برتر از دست دهد. در جریان بازی تنها موقعیت جدی استقلال فرصتی بود که در نیمه نخست، روی اشتباه مدافعین فولاد نصیب مهدی قائدی شد که شوت این بازیکن را مدافع حریف از روی خط برگشت داد. هافبک‌های استقلال در بازیسازی و خلق موقعیت گل در این بازی ناتوان ظاهر شدند و این تیم به ضربات ایستگاهی و حرکات تکنیکی قائدی دل‌بسته بود. این در حالی است که استقلال در خط میانی و حمله‌اش نفرات خوبی دارد، اما مهاجمان این تیم مثل سابق در امر گلزنی موفق نیستند و دچار افت شده‌اند. یکی دیگر از اشتباهات مجیدی آوردن داریوش شجاعیان به زمین در دقایق پایانی برای نواختن پنالتی بود. شاید این بازیکنان در تمرینات پنالتی‌هایش را گل کرده و مجیدی بی‌گدار به شجاعیان اعتماد نکرد.البته بزرگ‌ترین بازیکنان هم پنالتی خراب کرده‌اند و از این بابت نمی‌توان چندان خرده‌ای گرفت. ولی از جایی که شجاعیان در تمام طول فصل مصدوم بود مشخص بود که این انتخاب یک ریسک بزرگ است، خصوصا که پنالتی چهارم که سرنوشت‌ساز بود به این بازیکن سپرده شد. با توجه به اینکه فرشید اسماعیلی یک پنالتی را خراب کرده و فولاد پیش بود باید بازیکن آماده‌تری پشت توپ می‌ایستاد. برخلاف مجیدی تعویض‌های نکونام جواب داد و فروزان موفق شد یک ضربه پنالتی را مهار کند. بنابراین باید گفت اشتباهات فنی و از دست دادن پنالتی‌ها باعث از دست رفتن قهرمانی برای استقلال شد و این نه ربطی به وزیر و مدیریت دارد نه مسائل مالی. به‌هرحال شانس تا یکجایی می‌تواند انسان‌ها را در رسیدن به اهداف‌شان کمک کند و همواره قرار نیست از غیب دستی برون برآید و کاری کند. روزی هم می‌رسد که وقتی بد بازی می‌کنید، تنبیه می‌شوید و یک نفر پیدا می‌شود که مثل بیژن حیدری خواب خوش‌تان را آشفته کرده و از خوش‌خیالی بیرون می‌آورد. به‌هرحال همه داوران مثل علیرضا فغانی نیستند که عدالت را زیر پا گذاشته و به‌سادگی از کنار خطاهای‌تان بگذرند. یکی هم مثل حیدری به چیزی جز قانون فکر نمی‌کنند و بدون تعارف در همان اول کار مچ مظاهری را می‌گیرد. این داور همان‌طور که در جریان بازی فولاد و سپاهان با محسن فروزان برخورد کرد و به خاطر جلو آمدن این دروازه‌بان دستور به تکرار ضربه داد، در بازی فولاد و استقلال هم اجازه نداد مظاهری تخلف کند. گرچه این موضوع به مذاق استقلالی‌ها خوش نیامد و اعتراض آن‌ها را در پی داشت، اما کارشناسان تصمیم حیدری را تایید کردند و اذعان داشتند این داور قضاوت بی‌نقصی در بازی فینال داشت. یعنی برخلاف جوسازی استقلالی‌ها داوری در شکست این تیم تاثیری نداشت. حتی می‌توان گفت اگر در مراحل قبلی داوران به همین خوبی سوت می‌زدند چه‌بسا استقلال به فینال نمی‌رسید. زیرا این تیم در مرحله یک‌چهارم نهایی با اشتباهات داوری توانست از سد پرسپولیس بگذرد. در آن بازی دروازه‌بان استقلال در زمان پنالتی‌ها، ۲ بار از خط دروازه فاصله گرفته و جلو آمد اما فغانی نه‌تنها پنالتی را تکرار نکرد که حتی به حسینی تذکر هم نداد. شاید اگر به پرسپولیس شانس مجدد داده می‌شد می‌توانست نتیجه را عوض کند. سال گذشته هم در ضربات پنالتی دوباره تکرار شد و استقلال توانست با حذف پرسپولیس به فینال برسد که آنجا هم به تراکتور باخت و دستش از جام کوتاه ماند. واقعیت این است که تا یکجایی می‌شود با اشتباهاتی داوری پیش رفت و از یکجایی به بعد حتی پنالتی‌های بادآورده هم یک تیم را به هدف نمی‌رساند. برای قهرمان شدن باید برنامه‌ریزی داشت و کار و تلاش کرد. از بازیکنی که اولویتش پول است و منافع خود را به تیم ترجیح می‌دهد یا در حساس‌ترین برهه تیمش به جای حفظ آرامش مجموعه دنبال تحریم تمرینات است تا به پولش برسد نباید انتظار قهرمانی داشت. برای قهرمانی باید انگیزه و جسارت داشت و ازخودگذشتگی به خرج داد. به ترسوها جام نمی‌دهند.
