وقتی که محمدرضا داورزنی به وزارت ورزش رفت، والیبال ایران اوضاع خیلی خوبی داشت.
علاوه بر اینکه این تیم به جمع جهانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها پیوسته و مدعی بود، والیبال به خانه‌‌‌های مردم آمده و هوادارانش نه به اندازه فوتبال، اما به شکل عجیب و غریبی افزایش یافته بودند.
والیبالِ بعد از داورزنی، اما به لحاظ مدیریتی روزگار خوبی را نگذراند. قانون منع به کارگیری بازنشسته ها، باعث جدایی ضیایی از این فدراسیون شد و بعد از مدت‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها اداره این فدراسیون با سرپرست، سرانجام انتخابات به انجام رسید و بار دیگر این داورزنی بود که سکان هدایت والیبال را برعهده گرفت.
بازگشت معاون وزیر به والیبال اما این بار خیلی خوش یمن نبود. هرچند تیم‌‌‌ملی والیبال ایران با هدایت کولاکوویچ توانست برای دومین بار متوالی سهمیه المپیک بگیرد، اما از همان وقت زمزمه ادامه ندادن با کولاکوویچ مطرح شد.
وقتی المپیک به خاطر کرونا به تعویق افتاد، فدراسیون فرصت را برای تغییر مغتنم شمرد و نامه فسخ قرارداد را برای کولاکوویچ فرستاد و او هم با بی میلی و ناراحتی، برگه فسخ را امضا کرد.
چند ماه زمان برد تا مشخص شود چه پلنی برای تیم‌‌‌ملی والیبال وجود دارد. سرانجام داورزنی اعلام کرد که با توجه به هدف بزرگ قرار گرفتن روی سکوی المپیک، بار دیگر با مربی سرشناس خارجی کار ادامه پیدا خواهد کرد.
قطعا پول هنگفتی برای عقد قرارداد با آلکنو هزینه شد، او یکی از بنام‌‌‌‌‌‌‌ترین و پرافتخارترین مربیان حال حاضر والیبال دنیاست.
تیمی که در المپیک قبلی درخشیده و عنوان پنجمی را به خود اختصاص داده بود، این بار به سکو فکر می‌کرد! اما با آلکنو نه تنها سکو به دست نیامد، بلکه حتی از گروه مقدماتی هم صعود نکردیم و تیم‌‌‌ملی جز در بازی اولش که لهستان را مغلوب کرد، هیچ چیز ویژه و قابل افتخاری در توکیو نداشت.
بعد از المپیک، خیلی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها از فدراسیون والیبال خرده گرفتند، اما مسابقات قهرمانی آسیا در پیش بود و با توجه به اینکه در سال‌‌‌های اخیر قدرت اول قاره بوده ایم، تصمیم بر این شد با مربی ایرانی راهی ژاپن شویم.
انتخاب بهروز عطایی، مردی که ۲ سال قبل تیم‌‌‌ملی زیر ۲۱ ساله‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها ایران را قهرمان دنیا کرده بود، انتخاب خوبی برای بزرگسالان و قهرمانی آسیا محسوب می‌شد و این مربی هم جواب اعتماد فدراسیون را داد و تیمش با شکست ژاپن در فینال، بر بام آسیا ایستاد، اما نکته مبهم و انتقادآمیز، استفاده از این مربی در دو رده سنی بود. اولی با قهرمانی تمام شد و دومی با ناکامی. همین باعث شده صدای منتقدان بار دیگر بلند شود.
آنها می‌گویند قهرمانی آسیا بیش از اندازه بزرگ جلوه داده شد، ضمن اینکه استفاده از یک مربی در دو رده سنی تمرکز او را بر هم ریخته است.
بهنام محمودی که در دوره‌‌‌های اخیر انتخابات فدراسیون والیبال، جزو نامزدها بوده، البته بحث بازنشستگی داورزنی را هم مطرح کرده است: «رئیس فدراسیون والیبال بازنشسته است و بر اساس صحبت‌‌‌های اخیر رئیس جمهوری، افراد بازنشسته نباید در سیستم دولت جدید مشغول به کار باشند.»
عضو پیشین هیات رئیسه فدراسیون ضمن اینکه تاکید کرده جانش را برای والیبال می‌دهد، گفته است: «اگر والیبال امسال را به مسابقات لیگ ملت‌ها، المپیک، نوجوانان جهان، رقابت‌های آسیایی و جوانان جهان تقسیم کنیم، طبق اطلاعات کسب شده از جامعه آماری، متوجه خواهیم شد که میزان کیفیت والیبال ایران در رقابت‌های گفته شده، ۳۵ از صد بوده است؛ یعنی نمره ۶ از بیست! در لیگ ملت‌ها و المپیک خوب بازی نکردیم و نتیجه نگرفتیم. پس از لیگ ملت‌ها ۱۰روز تیم‌‌‌ملی والیبال برای خودش تعطیل شد! شاید استراحت در حد ۲ روز برای تیم خوب بود اما زمان طلایی تمرین را از دست دادیم، چرا که ۲۵ روز بعد از لیگ ملت‌ها باید در المپیک بازی می‌کردیم اما ولادیمیر آلکنو به روسیه رفت و تیم ۱۰ روز تعطیل شد.»
محمودی که ستاره نسل گذشته والیبال ایران بود معتقد به استعفای داورزنی است: «جدیدا بدعت بسیار بدی گذاشته شده که پس از ناکامی وعده و وعیدها، شاهد عذرخواهی هستیم و این در حالی است که اصولا بعد از چند بار عذرخواهی، آن شخص باید استعفا دهد و فدراسیون را ترک کند. معذرت‌خواهی می‌شود یک بار، دو بار نه چند بار… کسی که مدام عذرخواهی می‌کند و با وجود تصمیمات غلط از والیبال نمی‌رود، باعث می‌شود وضع این رشته ورزشی مهم و پرطرفدار، به این روز کشیده شود.»
