ابراهیم فتاحی – خبرنگار: پرسپولیس بار دیگر بازیکن خارجی جذب خواهد کرد. در شرایط کنونی سخت است که در این باره بحث و جدل شود، به ویژه که استقلال خارجی‌هایی را جذب کرده است که در بلند مدت باید دید چه می‌شوند و چه می‌کنند. پرسپولیس هم که نتیجه دلخواه هواداران را نگرفته است. در این میان به نام حمایت از یحیی گل‌محمدی راه را به هر سخنی می‌بندند و بعضی هم که هنوز تاجیکها نیامده هوادار آنها شده اند.
طبیعی است که همه امیدواریم این ۲ با وجود سن و سال پایینی که دارند، بازیکنان کارآمد و مشکل گشایی از کار دربیایند. این مسئله از جهات بسیاری اهمیت دارد که مهمترین آن موفقیت پرسپولیس است. برای فوتبال تاجیکستان هم اتفاق فوق‌العاده‌ای به حساب می‌آید که به لیگ ایران و پرسپولیس بازیکن بدهند و این مساله، شروعی برای آنها در این حوزه باشد.
یحیی روی لبه تیغ
شان و جایگاه حرفه‌ای یحیی گل‌محمدی بیش از آن است که برای دفاع از او گفته شود اگر او نباشد، خب چه کسی باشد؟
واقعا هم این‌طور نیست که دست خانواده بزرگ پرسپولیس خالی باشد. اصلا این طور نیست و یحیی در این شرایط، شایستگی خود را برای هدایت بزرگترین تیم ایران نشان داده است. با این وجود روی لبه تیغ رفتن برای بزرگترین و موفق‌ترین مربیان فوتبال در دنیا اتفاق می‌افتد. اکنون نیز درباره عملکرد بازیکنانی که در این فصل جذب شدند، بحث در گرفته است. سال قبل هم این‌طور بود ولی وقتی در مرحله گروهی و متمرکز لیگ قهرمانان ۲۰۲۰، بازیکنان جدید درخشیدند، همه چیز حل و فصل شد.
پرسپولیس با از دست دادن کنعانی‌زادگان، ۲ مدافع جذب کرد و حالا یک مدافع تاجیک هم می‌خواهد. بسیار مهم است که این انتخاب‌ها با هوشیاری کامل باشد و جای بحث باقی نگذارد.
از سوی دیگر می‌دانیم که با رفتن مغانلو، یحیی بازیکنی با شکل و کیفیت او را می‌خواهد. او دنبال کی‌روش استنلی هم بود و درباره جذب مهاجم خارجی چند باری صحبت کرد و حالا کمی سخت است که بگوییم انتخاب صورت گرفته با این موارد همخوانی دارد یا نه؟
به هر حال همیشه چنین مباحثی در نقل‌وانتقالات وجود دارد ولی یحیی با توجه به فضایی که شاهدش هستیم باید توجه ویژه‌ای به این مسئله داشته باشد که برای ادامه کار چه می‌کند و هر انتخابی را هم باید با نگاهی به فصول اینده انجام بدهد.
تعجب تاجیکها از ورود دلال‌ها
در این میان نیاز تیم و تشخیص و انتخاب یحیی یک چیز است و اینکه کار به چه شکلی انجام شود، چه مسایلی در این بین اتفاق بیفتد و دلال‌ها کار را به کدام سو پیش ببرند، مباحث دیگری هستند که هر یک جای تامل دارند.
یک شوخی خنده‌دار هم این است که عنوان شود دلالی در کار نیست. اتفاقا از خود تاجیکستان خبرهای دیگری به گوش می‌رسد. اینکه برای‌شان سوال پیش آمد؛ وقتی پرسپولیس خواهان این بازیکنان است؛ چرا ابتدا خودش تماس نگرفته و دلال و واسطه جلو افتاده‌اند؟ آنها شاید نمی‌دانند ایران روی کاکل دلال‌ها می‌چرخد می‌خواهد پای بورس، طلا، ارز، پول ملی، نفت، دارو، واکسن و اقلام ضروری در میان باشد یا فوتبل.
این به خوبی نشان می‌دهد چه مسایلی در جریان است. آیا این دلال‌ها اجازه می‌دهند قرارداد مناسبی منعقد شود که پرسپولایس فقط سکوی پرتاب و بساط پر کردن جیب دلال‌ها نشود. آیا باشگاه این امکان را دارد که روی قرارداد مورد نظر خود پافشاری کند یا حالا با این سرو صدایی که به راه افتاده و احتمالا دلال‌ها هم به راه انداختند، باید تابع باشد تا به هر قیمت شده این ۲ را جذب کند آن هم در این شرایط که سید مجید صدری تحت فشارهای زیادی به ویژه از ناحیه افکار عمومی قرار دارد.
۵۳ بازیکن از ۳۱ کشور
در صورت قطعی شدن انتقال‌هایی که صحبتش می‌شود، تاجیکستان سی‌و‌دومین کشور خارجی‌ای است که پرسپولیس از آن بازیکن می‌گیرد. البته با نظر گرفتن این واقعیت که بعضی بازیکنان ۲ ملیتی بوده‌اند. مثلا کریستوفر که به استناد یک کاغذ ارسالی شکایت و پرسپولیس را محکوم کرد و هیچ‌گاه مُهر فرودگاه‌های ایران را در گذرنامه خود ندید؛ لیبریایی-فرانسوی بود.
پرسپولیس پیش از این ۵۳ بازیکن خارجی را تحت قرارداد خود گرفته‌اند که تعداد زیادی از آنها به قدر کم اثر یا حتی بی‌اثر بوده‌اند که حتی با ذکر نام آنها به خاطر نمی‌آورید که وجود داشته اند. خارجی خریدن‌های پرسپولیس بسیاری اوقات این گونه بوده است و گاهی هم اشتباها بازیکنان خوبی را جذب کرده ایم!
از بازیکنانی که به ایران نیامدند تا خارجی‌هایی که اشتباهی جذب شدند
حضور خارجی‌ها در پرسپولیس به بازیکن اسکاتلندی، بیلی مک کلور و سال ۱۳۵۶ برمی‌گردد که ۵ بازی و یک گل داشت و خیلی زود رفت. آلن ویتل بازیکن شناخته شده انگلیسی با ۳۴ بازی و ۱۶ گل زده دوام بیشتری داشت تا اینکه انقلاب شد. بعد از آن تا ۲۵سال خبری نبود تا اینکه حضور خارجی‌ها، در زمان مدیریت اکبر غمخوار و سرمربیگری وینکو بگوویچ دوباره آغاز شد. با حضور ترائوره و ایلیچ، طلسم خوب شکسته شد. کریستوفر ره هم که نیامد و فقط پول گرفت و باعث کسر امتیاز شد.
پرسپولیس تا سال ۱۳۹۰، ۲۸ بازیکن خارجی جذب کرد و آز ان زمان تا کنون در مدت یک دهه اگر این ۲ بازیکن تاجیک جذب شوند ۲۷ بازیکن خارجی در فهرست قرار می‌گیرند. از سال ۱۳۹۰ تا کنون اگر از نیلسون، اومانیا، بوژیدار، منشا و رسن بگذریم، ۲۰ بازیکن دیگر سرجمه ۱۸۶ بازی انجام داده‌اند در حالی که در بعضی موارد، مجموع بازی‌های یک نفر به ۹۰ دقیقه هم نرسیده است و بعضی بازی‌ها را هم برای خالی نبودن عریضه انجام داده‌اند که خرده گرفته نشود این بازیکنان چرا جذب شده اند. حتی گاهی شده است که بازیکن اشتباهی جذب شد! یان نیکولوسکی دروازه‌بان مقدونیایی که در زمان علی پروین آمد از جمله این موارد بود.
۶ بازیکن از ۵۳ بازیکن خارجی پرسپولیس هم هیچ گاه برای پرسپولیس بازی نکرده‌اند!
از سوری‌ها تا تاجیکها
سوال این است که آیا بازیکنان تاجیک سطح فنی، بدنی و شخصیتی لازم را برای حضور در لیگ سختی چون ایران و جای دشواری چون پرسپولیس را دارند. این جا با فوتبال یک سویه و سبک تاجیکستان که در آن تعداد بازی‌ها هم محدود است کاملا متفاوت است. فقط نمی‌توان به بازی برابر پرسپولیس و الهلال توجه کرد. هر یک از مواردی که گفتیم نکات تعیین کننده به حساب می‌آیند. البته همه این‌‌‌‌ها تا زمانی است که بازیکن نیامده است بعد از ان به عنوان یک هوادار باید حمایت از تصمیم سرمربی و کمک بهه بازیکن جدید در دستور کار باشد.
پرسپولیس سال ۱۳۸۵ یک مدافع و یک مهاجم را از سوریه جذب کرد. طارق جبان و زیاد شعبو. بحث جدی وجود داشت که آیا فوتبال سوریه در سطحی است که بازیکنان شناخته شده آن بتوانند به پرسپولیس کمک کنند؟ محمدحسن انصاریفرد که مدیریت وقت باشگاه بود، عنوان می‌کرد کمتر کسی متوجه تغییرات و پیشرفت فوتبال سوریه است. نگرانی‌ها به جا بود و آن ۲ بازیکن سوری، تغییر محسوسی اجرا نکردند؛ البته در آن مقطع با توجه به قیمت ارز، بازیکنانی از این دست گاهیی مقرون به صرفه‌تر از جذب بعضی داخلی‌ها بودند. به ویژه که نه در آن زمان و نه در این زمان کسی متوجه گنجینه لیگ یک نبود و نیست.
سال‌ها بعد از آن روزها حرف انصاریفرد هم ثابت شد و سوریه تحول خود را نشان داد و خربین که سال‌ها قبل تحت تاثیر بازیکنی مثل شعبو برای ستاره‌شدن تلاش می‌کرد، بازیکن سال آسیا شد، ولی پرسپولیس ثمری از این مسئله نداشت.
