فرافکنی به سبک آبی‌ها
از داوری سود ببر و طلبکار باش

شیوا دورانگر – خبرنگار: پرسپولیس در شرایطی برابر استقلال تن به تساوی داد که مثل خیلی از بازی‌های این فصل، تیم برتر میدان بود و اگر فرصت سوزی‌های بازیکنان نبود، می‌توانست به راحتی با اختلاف چند گل پیروز شود. شاگردان گل محمدی در دربی حداقل ۶ فرصت مسلم گلزنی را از دست دادند، در حالی که استقلال فقط ۲ شانس داشت که آن هم روی اشتباهات فردی به دست آمد. در واقع گل‌های استقلال را خودمان به حریف تقدیم کردیم. دربی، بازی لحظه‌هاست و هر اشتباه کوچک تاوان سنگینی خواهد داشت. شاید اگر این اشتباهات از نفرات کم‌تجربه سر می زد درک آن آسان تر بود، اما وقتی بازیکنان اسمی تیم که چندین دربی را تجربه کرده اند در ثانیه‌های ابتدایی بازی آن اشتباه را در شلوغی محوطه جریمه مرتکب می‌شوند یا چند تک به تک را گل نمی‌کنند، نگران‌کننده می‌شود. به هرحال این اتفاق می‌تواند ناشی از عدم تمرکز ذهنی و شاید هم افت روحی باشد. باید دید دلیل افت برخی بازیکنان چیست؟ البته خیلی‌ها معتقدند شکست در فینال آسیا باعث بروز این اتفاق شده است. اما اگر به عقب برگردیم و به بازی‌های گذشته تیم قبل از فینال نگاهی داشته باشیم متوجه خواهیم شد که پرسپولیس در فصلی که گذشت هم کم و بیش با این مشکل رو به رو بود.
به‌طور مثال در بازی برگشت با گل گهر در حالی‌که از حریف پیش بودند گل تساوی را در نود و ششمین دقیقه دریافت کردند تا برابر این تیم به تساوی ۳ بر ۳ برسند. همین اتفاق در نیمه‌نهایی جام حذفی هم رخ داد و پرسپولیس در وقت‌های تلف‌شده گل تساوی را از حریف دریافت کرد. اینکه چرا تیم در برخی بازی‌ها نمی‌تواند نتیجه را حفظ کند و تلاش این بازیکنان در موقعیت‌سازی به گل منجر نمی‌شود، هر ۲ یک دلیل مشترک می‌تواند داشته باشد، هم می‌تواند به مسایل فنی برگردد و هم روحی. همان طور که می‌دانید پرسپولیس در چند وقت اخیر با مشکلات مدیریتی نیز دست‌به‌گریبان بوده است و با حرف‌هایی که گل محمدی در پایان دربی مطرح کرد مشخص شد این مشکلات هنوز پابرجاست و نه‌تنها آرامشی که باید از سمت مدیران به مجموعه تیم تزریق شود وجود ندارد، که جنگی پنهانی در پشت پرده بین اعضای تیم و برخی مدیران باشگاه وجود دارد که اگر ادامه داده باشد می‌تواند پیامدهای جبران‌ناپذیری داشته باشد. این هم از عجایب فوتبال ماست که به جای بازخواست مدیران بی‌کفایت از آن ها حمایت می‌شود. هر کجای دنیا اگر مدیر یک باشگاه یکی از آن جملات توهین‌آمیزی که رسول پناه بر زبان آورد را تکرار می‌کرد بی‌درنگ برکنار شده بود. بماند که دندانپزشک وزیر با فراری دادن ستاره‌های تیم چه ضربه سنگینی به پرسپولیس به لحاظ فنی و مالی زد و همین یک مورد برای بازخواست یک مدیر کفایت می‌کند.
خوش‌شانسی بزرگ پرسپولیس این بوده است که از سرمربی کاربلدی چون گل محمدی بهره می‌برد، وگرنه با مهره‌هایی که از این تیم جدا شدند مشخص نبود چه اتفاقاتی می‌افتاد. شاید پرسپولیس در ۳ هفته اخیر از کسب پیروزی عاجز مانده باشد، ولی هنوز فوتبال خوبی به نمایش می‌گذارد و نشان داده مدعی اصلی کسب جام است. در ابتدای صحبت‌ها از بازیکنان تیم به خاطر اشتباهاتی که مقابل استقلال داشتند انتقاد کردیم و جا دارد این را هم بگوییم که آن ها صرف نظر از یکی، دو اشتباه بازی بسیار خوبی به نمایش گذاشتند و سزاوار برد مقابل تیم پرمهره استقلال بودند. جبران گل خورده در دربی کار راحتی نیست، خصوصا اگر آن گل زود دریافت شده باشد، ولی همان طور که گفته شد بازیکنان پرسپولیس با در اختیار گرفتن توپ و زمین توانستند بازی خود را به حریف دیکته و فرصت‌های بی‌شماری برای گلزنی خلق کنند و حتی کامبک بزنند. اگر دست گل محمدی روی نیمکت بیشتر باز بود و می‌توانست چند تعویض کند قطعا بازی تیم از چیزی که به نمایش گذاشت بهتر هم می‌شد. ضمن اینکه عدم اخراج مدافع استقلال هم در ثبت این نتیجه بی تاثیر نبود. عارف غلامی زمانی در میانه زمین روی عبدی مرتکب خطا شد و این بازیکن را در آستانه تک به تک شدن با مظاهری بود متوقف کرد که حداقل ۳۰ دقیقه تا پایان بازی وقت مانده بود.
صرف نظر از اینکه طبق آمارها در این دقایق شانس رسیدن به گل بسیار زیاد است باید گفت از یک بازیکن، خصوصا مدافع تیم در چنین بازی مهمی می‌تواند کفه ترازو را به سود تیمی که اخراجی گرفته سنگین‌تر کند. پرسپولیس چند دقیقه قبل از این خطا توانسته بود گل تساوی را وارد دروازه استقلال کند، یعنی در لحظاتی عبدی دوباره فرصت گلزنی به دست آورد که پرسپولیس دائما در حال هجوم بود و همان‌طور که دیدید بارها روی دروازه مظاهری خطرساز شد. اگر همانطور که کارشناسان داوری گفتند کرمانشاهی با کارت قرمز مدافع استقلال را جریمه کرده بود، نه‌تنها دروازه این تیم بیشتر تهدید می‌شد که شاید حتی این توان را نمی‌یافت که در دقایق پایانی برای گل تساوی تلاش کند.
صدالبته که داور مثل همه افراد داخل زمین هم حق اشتباه دارد، اما داوری مثل کرمانشاهی که خود را در قد و قواره چنین بازی بزرگی می‌داند و حتی به خاطر خط خوردن نامش از دربی حذفی آن جنجال بزرگ را می‌اندازد باید بتواند در مسابقه‌ای که کمترین تنش را داشت و صحنه قابل‌توجهی نداشت بهتر سوت بزند، خصوصا که تماشاگری در استادیوم نبود که بگوییم فشار هواداران استقلال باعث این اشتباه بزرگ‌شده است.
البته کرمانشاهی به‌جز همین یک مورد اشتباه دیگری نداشت و حتی درصحنه هند محوطه جریمه با وجود اعتراضات نیمکت نشینان استقلال به خوبی قضاوت کرد و تحت تاثیر جوسازی ها قرار نگرفت. جالب اینجاست همچنان به‌اشتباه خود اصرار دارند و می‌گویند یک پنالتی برای آن ها در دربی گرفته نشده است! و به طرز ماهرانه‌ای در حالی که از داوری سود برده‌اند و توانستند از شکست فرار کنند فضا را به سمتی بردند که انگار آن ها قربانی شده‌اند. و چیزی که شاید بیشتر از همه بعد از دربی روی آن بحث بود هند امیری بود، نه عدم اخراج غلامی.
در حالی که حسین عسگری، ابراهیم میرزابیگی، حیدر سلیمانی، نوید مظفری، داوود رفعتی و اسماعیل صفیری همگی معتقد بودند که برخورد توپ با دست وحید امیری هند نبوده و مدافع استقلال باید اخراج می‌شد. ولی یکی مثل آرش برهانی که در دوران فوتبالش از باز کردن دروازه خالی عاجز بود معتقد همه کارشناسان اشتباه می‌کنند و قصد دارند کورکورانه از داوران حمایت کنند!
چه خوب می‌شد اگر به جای تعصب بی‌جا و پافشاری روی یک موضع غلط از اظهارنظر درباره موضوعاتی که درباره آن اطلاعات نداریم پرهیز کنیم و آن را به اهل‌فنش بسپاریم. همانطور که یک کارشناسی داوری نمی‌تواند یک تیم را در زمین رهبری کند، یک مربی هم نمی‌تواند هیچ‌وقت به‌اندازه کارشناسی که خود دست به سوت بوده و با قواعد این کار آشناست اطلاعات داشته باشد. به‌هرحال قوانین داوری همیشه در حال تغییر است و چه‌بهتر می‌شد اگر تیم‌ها می‌توانستند از اطلاعات خود به روز شده استفاده کنند.
چندی قبل سرمربی استقلال برخی از کارشناسان را مزدبگیر تیم‌های دیگر معرفی کرد، ولی با برخوردهایی که مسوولین این تیم در چند هفته اخیر خصوصا در ماجرای هند امیری دیدیم باید گفت ضروری است که حتما باشگاه های ما از نظرات کارشناسان داوری استفاده کنند و برای کادرفنی و بازیکنان خود کلاس های توجیهی بگذارند تا آن ها را با قوانین بیشتر آشنا کنند. چون همانطور که گفته شد هر بار یکسری تغییرات در قوانین داوری شکل می‌گیرد و اگر این اتفاق بیفتد از فشاری که روی داوران وجود دارد کاسته خواهد شد.
چون بخش زیادی از اعتراض از روی عدم آگاهی است. البته شک نکنید بازهم افرادی هستند که همچنان در برابر فهمیدن مقاومت می‌کنند و شاید حتی بخواهند برای داوران کلاس های آموزشی بگذارند!

انتهای پیام/